Op de fiets

Meerdere malen zijn wij op de verlaten lange wegen van Australië een fietser tegengekomen. Bepakt en bezakt in de felle middagzon, echt dat je denkt: 'waar komt hij vandaan en waar gaat hij naartoe?' Geen huis, geen camping niets in de buurt en dat honderden kilometers achter elkaar. Een paar dagen geleden raakten we in gesprek met zo'n man. 30 jaar in Nederland gewoond, daarvoor 20 jaar in Australië en nu 2,5 jaar op de fiets. Vertrokken in Amsterdam, Oost-Europa ingegaan, Azië, China en uiteindelijk naar Australië gevlogen om hier zo'n 1,5 jaar te fietsen. Geen thuis, eenzaam en niet wetend hoelang hij nog blijft fietsen. “Zolang ik er nog van geniet, blijf ik fietsen en ik geniet nu nog iedere dag. Iedere ochtend stap ik weer op de fiets voor gemiddeld 110 kilometer, dan zie ik 180 graden onbekende wereld voor me en dat iedere dag opnieuw”. Bijzonder om zo mensen te ontmoeten. Meestal in de campkitchen waar je je eigen maaltijd klaarmaakt en met andere mensen aan tafel je maaltijd nuttigt. Misschien gaan wij na deze reis ook wel zoiets doen ;-)

In Coral Bay hebben we vorige week rifhaaien gezien vanaf het strand. We waren getipt en het was even goed zoeken, maar we hebben ze gevonden. Rifhaaien zijn kleine haaien van zo'n 80 centimeter lang. Ze zijn niet gevaarlijk. Ze zwommen zo'n 10 meter vanaf de kant rondjes in het water.

Vanuit Coral Bay zijn wij doorgereden naar Exmouth. Bij Exmouth heb je een schitterend nationaal park waar wij opzoek gingen naar schildpadden. Helaas waren ze er niet, maar net toen we weg wilden gaan zagen we op zee walvissen spelen in het water. Het was ver op zee, maar we hadden ze zelf gespot en het was echt een beleving om deze geweldige dieren zo te zien spelen. Helaas heel moeilijk om precies op het goede moment een foto te maken. Toen we verder reden moesten we verschillende keren afremmen om niet de kangoeroes op de weg te raken. 's Ochtends op de camping werden we wakker gemaakt door de vele kaketoes. Het blijft bijzonder om zo dicht bij wilde dieren te kunnen komen.

Na Exmouth maakten we een lange rit richting het binnenland. We hadden een tussenstop in Tom Price. Na bijna 500 kilometer hield het asfalt opeens op en moesten we over een gravelpad nog zo'n 40 kilometer verder. Helaas redde onze achterband dat niet. Bandje verwisselen dus, om zo twee dagen geleden in het Karijini nationaal park aan te komen. Eén van de meest bijzondere parken van Australië met watervallen en waterpools tussen de kloven van de rotsen. Heerlijk koel water om in te zwemmen en leuk om de wandelingen af te leggen. De afgelopen twee nachten hebben we niet op een camping, maar op een campground midden in het park geslapen. Dit houdt in dat er geen faciliteiten zijn. Douchen doe je onder de waterval, de vissen happen je voeten schoon, 's avonds drink je tijdens het bestuderen van de enorm vele sterren een glaasje wijn en vervolgens ga je vroeg slapen (uurtje of 9, het wordt hier al om half 7 donker) om 's ochtends zodra het licht is weer op te staan (tussen 5.30 en 6.00 uur). Bijzondere ervaring om zo in de bush te slapen. Toch zijn we nu wel weer blij dat we op een camping (in Port Hedland) staan met een gewone douche, wc, water en elektriciteit. Port Hedland is niet bijzonder, we maken hier alleen een tussenstop. Morgen hopen we in Broome aan te komen om de dagen daarna het Kimberley-gebied in te gaan. Dit gebied is (samen met de outback) het meest uitgestorven gebied van Australië.