Weeronline.nl

Stel je voor: Je komt in het bekendste wijngebied van Australië, de Barossa Valley. Je bezoekt de wijnboeren waar je gratis wijn kan proeven en vraagt of ze de wijn ook exporteren naar Nederland. Wat blijkt? Je hebt met verschillende van deze wijnimporteurs in Nederland samengewerkt. Dit overkwam Marijn. We hebben geweldige dagen in de Barossa Valley gehad. Bij 11 wijnboeren (van de 80) wijn geproefd en genoten van het mooie landschap van Zuid-Australië. In dit gebied kom je grote namen tegen van wijn, zoals Jacobs Creek en Wolf Blass, maar ook kleine wijnboeren. De wijn van de kleinere wijnboeren smaakt meestal beter, je proeft dat er meer aandacht voor het proces is geweest. Vaak krijgt deze wijn meer tijd in het vat.

Na een aantal keer verlengen op de camping werd het toch tijd om de Barossa Valley te verlaten en verder te trekken. Een x-aantal jaar geleden reed je verder op de route die je eerder bedacht had, nu heb je de mogelijkheid om je iets beter voor te bereiden. In de Barossa hebben we een koudere dag en warmere dagen meegemaakt. Veel mensen zeggen hier ook een hekel te hebben aan de lente, vanwege het onberekenbare weer. Van de één op de andere dag kan de temperatuur 10 graden schelen en het is ook mogelijk om vier seizoenen op één dag mee te maken. Wij besloten weeronline.nl erop na te slaan en eens te kijken hoe we onze route verder in zouden vullen. Eerder wilden we helemaal naar het Zuiden gaan om via de 'Great Ocean Road' richting Melbourne te trekken, maar weeronline liet ons zien dat we hier beter even mee konden wachten. Koud en ook kans op nat weer. We stelden dit even uit en besloten naar het Oosten te trekken waar het er voor de komende dagen goed uitzag. Wij dus richting 'riverland' naar Renmark. Hier aangekomen voelde de temperatuur wat kouder aan dan weeronline ons had voorspelt. Na een flinke regenbui op dezelfde middag vroegen wij ons af of we lopend of met de auto de boodschappen zouden halen. De bui was voorbij, de zon scheen weer volop, dus toch maar lopend. Eenmaal in de supermarkt hoorden we dat er zomaar een flinke bui uit het niets tevoorschijn was gekomen. En geloof ons, als het hier regent, dan regent het ook gelijk goed. Even wachten dus en...het was weer droog. Wij al wandelend terug, maar halverwege voelden we opnieuw een paar spetters en zagen we dat schuilen toch de beste optie zou gaan worden. We belden bij iemand aan en vroegen of hij er bezwaar tegen had als we even zouden schuilen onder zijn afdak. Dit was geen probleem, maar omdat het zo hard waaide, werden we steeds verder naar het hoekje gedreven en zouden we niet lang meer droog blijven. Gelukkig kwam de vrouw des huizes thuis en liet ons binnen. Een aantal minuten later zaten we in haar auto op weg naar onze camping. Helaas kon ze ons niet verder dan de slagbomen van de camping brengen. We renden naar de receptie, aangezien ons campingplekje helemaal achteraan op de camping lag (bijna een kilometer lopen) om opnieuw te schuilen. Na een tijdje leek het nog steeds niet te gaan stoppen en besloten we toch maar om te rennen. Halverwege kwamen we in de campkitchen aan waar we een paraplu leenden om daarmee naar ons busje te gaan om vervolgens met busje en al terug te rijden naar de campkitchen om daar een avondmaaltijd klaar te maken. Achteraf is het wel komisch hoe je van de supermarkt terug naar je busje gaat, maar op het moment zelf is het een heel gedoe. Al met al blijkt weeronline dus niet altijd een voordeel en zie je maar weer dat het voorjaar inderdaad erg onberekenbaar is. Gelukkig hadden we de dagen daarna weer warmer en droog weer. Toch moeten we er wel aan wennen dat de nachten koeler zijn, het is nu vaak frisjes tijdens ons ontbijt.

Het wat koelere weer gaf ons wel alle redenen om het hardlopen weer op te pakken (In het Noorden was het echt te warm). Wij in 'Riverland' aan de slag. In Nederland hebben verschillende mensen aan ons gevraagd of we niet bang zijn voor aanvallende slangen, spinnen, kangoeroes of wie weet een koala, maar nee hoor bij rondje twee overkwam ons hetgeen waar Jan altijd zo bedachtzaam op is: een gewone hond! Nou ja, gewoon? Het enorme beest viel ons aan en sprong meerdere malen tegen ons op. Bazin riep, maar het beest luisterde niet en ging gewoon door. Gevolg: Marijn kramp in zijn rug en Zwanita twee enorme striemen op haar buik. Excuses kon er niet van af, sterker nog het was toch zeker haar fout niet dat het mormel ons aanviel, ze had ons immers niet aan zien komen en ze doet hem nu toch aan de lijn. Yeah, right, wel een beetje te laat, niet dan? Enigszins boos lopen wij terug en komen langs haar auto, wachten op een afstandje om te zien of het echt haar auto is en bellen vervolgens de politie. Waar we in Nederland twijfels zouden hebben over het nut hiervan, zijn we er in Australië van overtuigd dat er werk van wordt gemaakt. Het grote mormel zou zeker voor bijvoorbeeld kleine kinderen een echt gevaar kunnen zijn.

Morgen hopen we alsnog naar de 'Great Ocean Road' te trekken. Weeronline zegt voor de komende dagen zonnig weer en temperaturen oplopend van 21 tot 30 graden. De dagen daarna temperaturen van net boven de 20 graden en af en toe een bui. We zien wel. Misschien zitten ze er weer naast en blijft het lekker droog...