Zon of Sneeuw?

Allereerst bedankt voor de felicitaties via blog, mail, hyves of telefoon! Het blijft trouwens ook erg leuk om alle andere reacties op onze verhalen en foto's te lezen.

De wallabies (kleine kangoeroes) verraden nog dat je in Australië bent. Tasmanië is anders dan de rest van Australië, qua landschap en qua klimaat. Na de overtocht van 10 uur op de ferry hadden we de keuze: linksom of rechtsom, zon of sneeuw? Sneeuw? Ja, sneeuw. Ook wij hadden er even geen rekening mee gehouden dat dit ook nog mogelijk kon zijn in Australië. Omdat Marijns verjaardag eraan zat te komen, kozen we voor de zonkant. De grootste verjaardagswens van Marijn was namelijk een verjaardag in korte broek in plaats van (voor de 27e keer) regen, kou, wind of sneeuw. Bovendien hadden we dan de zon alvast gehad en zouden we daarna wel weer verder zien wat voor weer het aan de andere kant zou worden. Via het Noorden trokken we naar het Oosten. Tasmanië is nat. De afgelopen weken heeft het veel geregend. Iets waar Tasmanië om bekend staat. Op de boot vertelde een man: 'Als je van Tasmanië wilt genieten, moet je in de regen lopen leren waarderen'. Dat beloofde wat! Op de eerste dag hadden we dan ook al wat regen. We maakten een wandeling in een Nationaal Park. We hadden ons laten vertellen dat we hier wombats zouden kunnen zien. Op een gegeven moment kwamen we in een moerassig gebied terecht, zagen een wombat, dus er wij er naartoe. Springend over de droge stukken. De droge stukken werden minder en voordat we er erg in hadden stonden we vast. Overal om ons heen water, ook de weg terug over droge stukjes was niet meer te vinden. Onze voeten werden nat en natter en de officiële route waren we kwijtgeraakt. Na een tijdje zagen we een bordje van de officiële route, maar dit was aan de andere kant van een soort beekje. “Hoe komen we daar” Uiteindelijk zat er niets anders op dan van takken een dammetje te maken en er dan snel overheen te lopen/springen. Gelukkig bleef dit avontuur bij alleen natte voeten.

Na die eerste natte dag volgden mooie dagen met veel zon. Marijn had geluk, want de 23e was het droog, warm en zonnig. (Die korte broek hebben we dus aangehad). We hebben een hele leuke dag gehad in een prachtig park en met lekker eten. Tasmanië kent veel groene bergen en mooie baaien. Veel Europese mensen vergelijken het met Engeland. Groen landschap, maar ook veel kans op regen.

Zondag hadden we een verrassingsdag. Op de boot hebben we mensen ontmoet die in de hoofdstad Hobart wonen. Zij nodigden ons uit om contact op te nemen, zodra we in Hobart aankwamen. Zondag haalden ze ons op en namen ons mee de stad in. Berry is als 9-jarig meisje vanuit Nederland geëmigreerd naar Australië en het afgelopen jaar nog in Zwijndrecht geweest om haar nichtje te bezoeken. Hoe klein kan de wereld zijn? John komt uit Engeland. Ze namen ons mee naar de haven voor een kopje koffie. Daarna reden we naar het oude centrum voor een (gratis) zalmproeverij in het zalmhuis. We reden de berg op voor een uitzicht over de stad, kregen lunch (met gerookte zalm :-) bij John en Berry thuis en 's middags lieten ze ons het historisch dorpje Richmond naast Hobart zien en kregen daar een Tasmaans ijsje. Hoewel wij over het algemeen niet van steden houden, hebben we een heel positieve indruk gekregen van de stad Hobart. Een hele leuke ervaring om zo meegenomen te worden door inwoners van de stad.

Na Hobart was het tijd om weer de natuur in te trekken. Opzoek naar wildlife en ja hoor daar lag er één! De afgelopen weken hebben wij ons al meerdere keren afgevraagd hoe vaak we al langs een slang zouden zijn gelopen tijdens al die wandelingen in de natuur. En nu zagen we dan eindelijk onze eerste (gevaarlijke) slang! Een black tigersnake. We weten, ze vallen niet aan, maar als je ze per ongeluk aan zou raken of in het nauw drijft, kan hij bijten en dan is het na 2 uur zonder tegengif einde verhaal. Heel stil en snel dus foto's gemaakt en daarna maken dat je wegkomt, want spannend is het toch wel! Naast de wombat en tigersnake zien wij hier op Tasmanië veel dieren: possums, zwarte cackatoo's, eastern quoll, echidna's (mierenegels), patteroo's, pademelons en zelfs de walvissen hebben we opnieuw gezien. Helaas hebben we niet alle dieren op de foto kunnen krijgen. Op google kunnen jullie vast zien hoe de anderen eruit zien. De Tasmanian Devils zijn bijna niet in het wild te zien. Gelukkig heb je wel de mogelijkheid om ze in een devilverzorgingshuis te zien.

We reden verder richting het Westen. Sommige dagen met wat regen (gelukkig het meeste 's nachts of als we in de auto zaten) en sommige dagen met een heerlijk zonnetje. Toen kwamen we in het gebied waar een week eerder sneeuw was voorspeld. Wij hadden geen idee hoe de vooruitzichten voor de komende dagen zouden zijn, maar bij aankomst kwamen we hier snel achter (dachten we). Nat en heel koud. Dit Cradle Mountain Nationaal Park wordt als het mooiste natuurgebied van Tasmanië gezien. Met een shuttlebus word je de berg opgereden om zo bij een prachtig uitzicht uit te komen en bij vele wandelmogelijkheden. Die middag ontdekten we dat het weer iedere 10 minuten kan veranderen. Zon en regen wisselden elkaar af. Aan het eind van onze eerste middag daar werd het langer dan 10 minuten droog en besloten wij toch nog die dag met de bus omhoog te gaan. 20 minuten in de bus droog en zon en toen we boven kwamen hadden we hagel! Bizar hoe snel het weer hier om kan slaan. Eenmaal beneden konden we ons opwarmen bij de open haard in de camp kitchen en toen kregen wij (eerder dan jullie dit jaar) sneeuw! Het werd heel koud, maar met de open haard (waar Marijn zich helemaal op uitleefde) en een extra slaapzak was het goed te doen in ons busje. Een dag later hadden we het gevoel in de skibus te zitten. Iedereen dik ingepakt naar de top. In plaats van bespreken welke piste je afgaat, bespreek je welke wandeling je gaat doen. We liepen een wandeling door de sneeuw en hadden extra mooie foto's van de bergtoppen. In de loop van de dag werd het iets warmer en smolt de sneeuw weg. Mensen die aan het eind van de middag aankwamen op de camping waren jaloers dat wij de bergen met sneeuw hadden gezien. Eén man had nog nooit vallende sneeuw gezien en was nu een paar uur te laat om dat mee te maken. De derde dag hadden we alleen maar zon en was het een stuk warmer.

Inmiddels zijn we weer terug in het Noorden. Maandag doen wij net of de boot naar Melbourne de stoomboot is :-) dan varen we terug om onze reis voort te zetten naar Sydney.