Eindelijk

Omhoog kijkend liepen we weer eens in het eucalyptusbos. Soms kregen we er een stijve nek van. Al meerdere malen hadden we tips gekregen van een Australiër: “Ga naar Mount Lofty, dan zie je ze zeker, kijk eerst onder de boom of je 'zwarte kidneybonen' ziet. Wij naar de genoemde locaties toe, wij zoeken naar 'zwarte kidneybonen', maar nergens waren ze te vinden. Frustrerend was het als Australiërs ons vertelden dat er tientallen moesten zijn. Het kon haast ook niet anders met zoveel eucalyptusbomen om ons heen. Het lukte steeds maar niet. Toch namen we hoopvol de afslag op de Great Ocean Road. Al weken geleden hadden we deze locatie ook als tip gekregen. We wilden het zeker nog niet opgeven, dus maar weer omhoog kijken en toen... ja eindelijk, daar zat er één. Hoog in de boom, uiteraard slapend. We zetten de auto langs de kant, liepen terug en bekeken hem eens goed. Deze koala had het prima naar zijn zin hoog in de boom. Even werd hij wakker, keek ons aan en sliep weer verder. Opgelucht stapten wij weer in de auto, reden een stukje verder en zagen andere mensen de bomen inkijken. Ja hoor, daar zat er weer één en zo ging het nog even verder op die weg. Uiteindelijk zijn we de tel kwijt geraakt. Ook andere toeristen gooien als het ware de auto aan de kant om foto's te kunnen maken. Een chaos werd het hierdoor wel een beetje op deze weg, maar eigenlijk komen alleen toeristen op dit weggetje, dus iedereen begrijpt waarom de auto's zo krom geparkeerd staan. Koala's slapen zo'n 20 uur per dag. Ze leven van eucalyptusblaadjes, maar worden high van de eucalyptusolie, waardoor ze steeds weer in slaap vallen. Opvallend vonden wij wel dat de meeste koala's even wakker werden, terwijl wij erbij stonden. Bijna aan het eind van de weg, maakten we een kort wandelingetje door het bos en zagen toen een koala uit de boom klimmen om vervolgens een andere boom weer in te gaan. Indrukwekkend om zo'n beer van een meter afstand te zien, zeker als je al weken op zoek bent geweest naar de koalaberen. Afscheid nemen was moeilijk, maar uiteindelijk moesten we toch verder, want het was al bijna avond en we hadden nog geen camping geregeld.

De Great Ocean Road is echt super. Het eerste gedeelte kent prachtige uitkijkpunten. Aan de kust zijn bijzondere vormen ontstaan door de golven. Vanaf Antartica hebben de golven geen breekpunt, totdat ze bij de Zuidkust van Australië komen, waardoor de golven soms met 30 meter hoogte tegen de kust aanklapten. De golven hebben zo het landschap langs de Great Ocean Road gecreëerd. Het tweede gedeelte van de Great Ocean Road loopt nog dicter langs de oceaan. Aan de ene kant heb je bergen met bossen en aan de andere kant heb je direct de oceaan langs de weg. Een steile en bochtige weg maakt het rijden hier erg bijzonder.

Op dit moment zitten we in Melbourne. Vanavond gaan we met de boot naar Tasmanië. Een hele nacht varen...